نوروفیدبک برای کودکان بر آموزش کودک برای تنظیم فعالیت امواج مغزی خود متمرکز است. فرکانس‌های امواج مغزی خاص که برای آموزش هدف‌گذاری شده‌اند، بر اساس علائم و اهداف کودک تعیین می‌شوند. به عنوان مثال، اگر کودک با بیش فعالی دست و پنجه نرم می کند، آموزش ممکن است شامل پاداش دادن به کودک زمانی باشد که الگوی امواج مغزی بیش فعالی کمتری تولید کند و بیشتر الگوی مورد نظر مرتبط با تمرکز و آرامش را تولید کند.

نوروفیدبک برای کودکان معمولاً به گونه‌ای طراحی می‌شود که جذاب، مناسب سن، و متناسب با نیازهای خاص آنها باشد. 

فرآیند با یک ارزیابی اولیه آغاز می شود که طی آن علائم، چالش ها و اهداف کودک مورد بحث قرار می گیرد. متخصص نوروفیدبک همچنین ممکن است اطلاعاتی در مورد تاریخچه پزشکی کودک، نقاط عطف رشد و هرگونه ارزیابی یا مداخله قبلی جمع آوری کند.

سنسورها معمولاً به شکل الکترودها یا حسگرهای کوچک روی پوست سر کودک قرار می گیرند. این حسگرها فعالیت الکتریکی مغز را اندازه گیری می کنند و اطلاعات را به تجهیزات نوروفیدبک منتقل می کنند. سپس از طریق نمایشگر، بازخورد زمان واقعی فعالیت امواج مغزی به کودک ارائه می شود، که می تواند به شکل نشانه های دیداری یا شنیداری باشد. به عنوان مثال، کودک ممکن است فیلمی را تماشا کند یا بازی کند که به الگوهای امواج مغزی او پاسخ می دهد.

زمانی که فعالیت امواج مغزی کودک در محدوده مورد نظر باشد، بازخورد یا پاداش های مثبت (مانند امتیاز، پیشرفت بازی یا محرک های دیداری و شنیداری) دریافت می کند. این تقویت به کودک کمک می کند تا یاد بگیرد که فعالیت مغز خود را برای رسیدن به حالت مطلوب تغییر دهد. با گذشت زمان، با جلسات مکرر، کودک در تنظیم امواج مغزی خود مهارت بیشتری پیدا می کند.

تعداد جلسات نوروفیدبک و مدت زمان آنها می تواند بسته به نیازهای خاص و پاسخ کودک به درمان متفاوت باشد. به طور کلی، چندین جلسه مورد نیاز است که معمولاً بین ۱۰ تا ۴۰ جلسه یا بیشتر متغیر است. جلسات اغلب به صورت هفتگی یا دوهفته ای برگزار می شود که امکان پیشرفت تدریجی و تثبیت مهارت ها را فراهم می کند.

در طول درمان نوروفیدبک، پیشرفت کودک پایش و ارزیابی می شود. متخصص نوروفیدبک تغییرات در الگوهای امواج مغزی کودک، کاهش علائم و بهبود در نواحی مورد نظر را دنبال می‌کند. ممکن است در صورت نیاز تنظیماتی در پروتکل درمانی انجام شود تا پیشرفت کودک بهینه شود.

نوروفیدبک اغلب به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی جامع، ادغام شده با سایر مداخلات مانند درمان، مشاوره، حمایت آموزشی یا اصلاح سبک زندگی استفاده می شود. این رویکرد چند وجهی می تواند اثربخشی کلی درمان را افزایش دهد.

نوروفیدبک برای کودکان در چه شرایطی توصیه می شود؟

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD): نوروفیدبک به طور گسترده به عنوان یک گزینه درمانی برای کودکان مبتلا به ADHD مورد استفاده قرار گرفته است. این می تواند با آموزش کودکان برای تنظیم الگوهای امواج مغزی مرتبط با ADHD به بهبود توجه، کنترل تکانه و علائم بیش فعالی کمک کند.

اختلال طیف اوتیسم (ASD): نوروفیدبک می تواند برای کودکان مبتلا به ASD مفید باشد، به ویژه در پرداختن به علائمی مانند مشکلات پردازش حسی، چالش های ارتباط اجتماعی، و اختلالات عاطفی. هدف آن افزایش خودتنظیمی و کاهش حالت‌های بیش‌انگیختگی یا کم‌انگیختگی است که معمولاً در ASD دیده می‌شود.

بیشتر بخوانید : بهترین مرکز کاردرمانی اوتیسم

اختلالات اضطرابی: نوروفیدبک می تواند به عنوان یک درمان تکمیلی برای کودکان مبتلا به اختلالات اضطرابی مانند اختلال اضطراب فراگیر، اختلال اضطراب اجتماعی یا فوبیاهای خاص استفاده شود. این برنامه بر آموزش کودکان برای تنظیم الگوهای امواج مغزی مرتبط با اضطراب تمرکز می‌کند و باعث ایجاد حالت آرام‌تر و آرام‌تر می‌شود.

اختلالات یادگیری: کودکان دارای ناتوانی های یادگیری، مانند نارساخوانی یا اختلالات یادگیری خاص، ممکن است از نوروفیدبک بهره مند شوند.

سایر شرایطی که نوروفیدبک کمک کننده است:

آسیب مغزی تروماتیک (TBI): کودکانی که یک آسیب مغزی تروماتیک مانند ضربه مغزی را تجربه کرده اند، ممکن است از نوروفیدبک بهره مند شوند. این می تواند به بهبود بهبود مغز، بازیابی عملکرد شناختی، و رفع علائمی مانند کمبود توجه، مشکلات حافظه و مشکلات عاطفی کمک کند.

اختلالات خلقی: نوروفیدبک می تواند به عنوان یک درمان مکمل برای کودکان مبتلا به اختلالات خلقی مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی استفاده شود. هدف آن تنظیم الگوهای امواج مغزی مرتبط با تنظیم خلق و خو و ثبات عاطفی، کاهش بالقوه علائم و ارتقای رفاه عاطفی است.

چالش های رفتاری: نوروفیدبک را می توان برای کودکان با چالش های رفتاری، از جمله اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD) یا اختلال سلوک در نظر گرفت. با آموزش کودکان به منظور تنظیم الگوهای امواج مغزی مرتبط با تکانشگری و اختلالات عاطفی، می توان به کاهش رفتارهای مخرب و افزایش خودکنترلی کمک کرد.

اختلالات خواب: نوروفیدبک را می توان برای کودکان مبتلا به اختلالات خواب، مانند بی خوابی یا اختلالات خواب در نظر گرفت. این می تواند الگوهای امواج مغزی مرتبط با آرامش و بهبود کیفیت خواب را هدف قرار دهد، الگوهای خواب بهتر را ترویج کند و علائم مرتبط را برطرف کند.