مدیریت عوارض فلج مغزی
در حالی که آسیب مغزی که باعث فلج مغزی می شود ممکن است در طول زمان پیشرفت نکند، عوارض کنترل نشده می توانند مشکلات زیادی را برای فرد ایجاد کنند. بنابراین، ایده آل است که از علائم اولیه CP آگاه باشید و در اسرع وقت به دنبال مدیریت باشید.
مدیریت عوارض فلج مغزی
فیزیوتراپی بر بهبود تحرک از طریق تمرینات طراحی شده برای کشش عضلات سفت، تقویت عضلات کم استفاده، حفظ دامنه کامل حرکت و کاهش تحریک پذیری عضلات اسپاستیک تمرکز دارد.
کاردرمانی همچنین بر بهبود تحرک با تمرین فعالیت های روزمره زندگی و یادگیری نحوه استفاده از ابزارهای تطبیقی تمرکز دارد. این امر مهارت های حرکتی ظریف را توسعه می دهد و سبک زندگی مستقل تری را ترویج می کند.
گفتار درمانی نیز بخش مهمی از برنامه درمان و مدیریت عوارض فلج مغزی است و به رشد ماهیچه های دهانی که برای صحبت کردن، جویدن و بلع ضروری هستند کمک می کند. افراد مبتلا به اختلالات حرکتی دهانی شدیدتر یاد می گیرند که چگونه از اشکال جایگزین ارتباط مانند تولید کننده صدا، تابلوهای ارتباطی یا زبان اشاره استفاده کنند.
دستگاه های ارتز مانند بریس ها، آتل ها و گچ ها هم ترازی اسکلتی عضلانی را تقویت می کنند. علاوه بر این، آنها در برابر سفت شدن عضلات اسپاستیک مقاومت می کنند، که ممکن است عضلات را حتی زمانی که افراد به طور فعال کشش نمی دهند، طولانی کند.
داروها ممکن است به طور موقت عوارض فلج مغزی از جمله درد، تونوس عضلات بالا و مشکلات خواب را تسکین دهند.
کشش مداوم ماهیچه های سفت را طولانی می کند، دامنه حرکتی را بهبود می بخشد و درد مرتبط با تون بالای عضلانی را کاهش می دهد.
تمرینات شناختی توانایی مغز را برای پردازش اطلاعات حسی از طریق تحریک مداوم بهبود می بخشد.
به طور کلی برای عوارض شدیدی که به سایر اشکال مدیریت پاسخ نمی دهند، جراحی توصیه می شود. آنها ممکن است شامل قطع انتخابی اعصاب یا افزایش دستی تاندون ها برای کاهش تون عضلانی باشند.
کلمات مرتبط :
عوارض فلج مغزی – درمان فلج مغزی – توانبخشی فلج مغزی – کاردرمانی فلج مغزی – گفتاردرمانی فلج مغزی
