درمان یکپارچگی حسی در اوتیسم
کاردرمانگران می توانند به کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم کمک کنند تا مهارت های ضروری برای زندگی روزمره را کسب کنند یا دوباره به دست آورند.
یک تکنیک رایج، به ویژه برای کودکان، درمان یکپارچگی حسی (SIT) نامیده می شود. فرد در محیطی امن در معرض محرک های مختلف قرار می گیرد تا به تدریج از حساسیت بیش از حد خود کاسته شود.
برای کودکان، فرآیند معمولاً با ارزیابی شروع می شود تا مشخص شود کودک به کدام محرک حساس است. سپس کودک در یک محیط مبتنی بر بازی قرار می گیرد که در آن در معرض فعالیت های حسی خاص مانند تاب خوردن، مسواک زدن درمانی، بالا رفتن از نردبان، پریدن، بازی در آب و پیمایش در مسیر موانع با سطوح مختلف قرار می گیرد.
گاهی اوقات به بزرگسالان گزینه هایی برای امتحان کردن در خانه داده می شود.
علاوه بر SIT، ابزارهای دیگری برای کمک به کودکان یا بزرگسالان برای مقابله با اضافه بار حسی وجود دارد که عبارتند از:
- سازگاری حسی، مانند گوش گیر یا هدفون حذف نویز
- تغییرات محیطی، مانند دستگاه نویز سفید، تغییرات در آثار هنری، یا تغییر در بافت ها برای کاهش تحریک
- “رژیم های غذایی حسی”، یک استراتژی مناسب برای اطمینان از سطح مناسب تحریک برای فرد (که می تواند شامل فضایی آرام، رایحه درمانی، پتوهای وزن دار، توپ های استرس و فعالیت های بدنی باشد)
درمان یکپارچگی حسی در اوتیسم
غیرعادی نیست که کودکان مبتلا به اوتیسم به طور غیرعادی نسبت به مناظر، صداها، طعم ها یا بافت های خاص حساس باشند. این بیماری که اختلال پردازش حسی (SPD) نامیده می‌شود، مختص کودکان مبتلا به اوتیسم نیست، اما در آن‌ها شایع‌تر است. این می تواند رفتارهای غیر معمولی مانند بو کردن، تکان دادن بازوها یا ضربه زدن به شقیقه ها را تحریک کند.
SPD همچنین می تواند توسط حس عمقی، رهگیری و پردازش دهلیزی تحریک شود. این حواس هستند که به شما کمک می کنند تعادل، هماهنگی و حرکت خود را در فضا حفظ کنید.
مهارت های مقابله ای برای SPD شامل شناخت علائم قبل از وقوع یک فروپاشی است. کاردرمانگران می توانند به شما کمک کنند تا راه هایی برای جلوگیری از محرک های SPD پیدا کنید، مانند اصلاح محیط، استفاده از گوش گیر یا هدفون برای کاهش صداها، یا ایجاد یک “رژیم غذایی حسی” برای اطمینان از سطح مناسب تحریک هر روز.
کلمات مرتبط :