کاردرمانی بیمار سکته مغزی در مرکز توانبخشی و کاردرمانی لبخند (بهترین کاردرمانی شرق تهران) با بهره گیری از متدهای توانبخشی روز دنیا توسط درمانگران با تجربه ما ارائه می شود. کاردرمانی می تواند بخش مهمی از بهبود سکته مغزی باشد و به بیماران سکته مغزی کمک کند تا توانایی انجام فعالیت های روزانه و بهبود کیفیت زندگی خود را دوباره به دست آورند. سکته مغزی زمانی اتفاق می‌افتد که در جریان خون به مغز اختلال ایجاد می‌شود که به دلیل انسداد یا پارگی رگ خونی است. این می تواند منجر به آسیب مغزی و انواع اختلالات فیزیکی و شناختی شود، بسته به اینکه کدام قسمت از مغز تحت تأثیر قرار گرفته است.
علائم سکته مغزی بسته به شدت و محل آسیب مغزی می تواند متفاوت باشد، اما برخی از علائم رایج عبارتند از:
- ضعف یا بی حسی ناگهانی در صورت، بازو یا پا، اغلب در یک طرف بدن
- گیجی ناگهانی، مشکل در صحبت کردن، یا مشکل در درک گفتار
- مشکل دید ناگهانی در یک یا هر دو چشم
- سرگیجه ناگهانی، از دست دادن تعادل یا مشکل در راه رفتن
- سردرد شدید ناگهانی بدون علت شناخته شده
علل اصلی سکته مغزی
دلایل اصلی سکته مغزی را می توان به دو دسته تقسیم کرد:
سکته مغزی ایسکمیک (انسدادی): شایع ترین نوع سکته مغزی است و زمانی اتفاق می افتد که یک لخته خون یک رگ خونی را در مغز مسدود کند. این مسدود شدن مانع از رسیدن اکسیژن و مواد مغذی به سلول های مغزی می شود.
علت های اصلی سکته مغزی ایسکمیک:
آترواسکلروز: تجمع پلاک های چربی در دیواره رگ های خونی، شایع ترین علت سکته مغزی ایسکمیک است.
فیبریلاسیون دهلیزی: یک نوع ضربان قلب نامنظم که می تواند باعث تشکیل لخته خون در قلب شود و در نهایت به مغز برسد.
لخته شدن خون در رگ های بزرگ تر: این لخته ها می توانند از سایر قسمت های بدن مانند پاها به مغز بروند.
سکته مغزی هموراژیک (خونریزی مغزی): این نوع سکته مغزی زمانی رخ می دهد که یک رگ خونی در مغز پاره شده و خونریزی ایجاد می کند. فشار خون بالا شایع ترین علت سکته مغزی هموراژیک است.
علت های اصلی سکته مغزی هموراژیک:
آنوریسم: یک برآمدگی ضعیف در دیواره یک رگ خونی که ممکن است پاره شود.
مالتفرمیشن های عروقی: ناهنجاری های مادرزادی در رگ های خونی مغز.
تروما: ضربه به سر می تواند باعث پارگی رگ های خونی شود.
عوامل خطر سکته مغزی
علاوه بر علل اصلی، عوامل خطر دیگری نیز وجود دارند که احتمال ابتلا به سکته مغزی را افزایش می دهند:
- سن: خطر سکته مغزی با افزایش سن افزایش می یابد.
- فشار خون بالا: فشار خون بالا یکی از مهمترین عوامل خطر سکته مغزی است.
- دیابت: دیابت کنترل نشده می تواند به رگ های خونی آسیب برساند.
- کلسترول بالا: کلسترول بالا می تواند به تشکیل پلاک در رگ های خونی کمک کند.
- سیگار کشیدن: سیگار کشیدن خطر ابتلا به بسیاری از بیماری های قلبی عروقی از جمله سکته مغزی را افزایش می دهد.
- چاقی: چاقی با افزایش خطر ابتلا به بسیاری از بیماری های مزمن از جمله سکته مغزی مرتبط است.
- بی تحرکی: عدم فعالیت بدنی کافی خطر ابتلا به سکته مغزی را افزایش می دهد.
- فیبریلاسیون دهلیزی: یک نوع ضربان قلب نامنظم که می تواند باعث تشکیل لخته خون شود.
- سابقه خانوادگی: داشتن سابقه خانوادگی سکته مغزی خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد.
اهداف کاردرمانی بیمار سکته مغزی
اهداف کاردرمانی برای بیماران سکته مغزی کمک به آنها برای بازیابی استقلال در فعالیت های روزانه، بهبود کیفیت زندگی و ارتقای رفاه کلی آنهاست. در اینجا برخی از اهداف خاص کاردرمانی برای بیماران سکته مغزی آورده شده است:
بهبود عملکرد حرکتی: کاردرمانی می تواند به بیماران سکته مغزی کمک کند تا عملکرد حرکتی خود از جمله قدرت عضلانی، دامنه حرکتی و هماهنگی را بهبود بخشند. این می تواند به آنها کمک کند تا توانایی انجام فعالیت های روزانه مانند لباس پوشیدن، آراستگی و غذا خوردن را دوباره به دست آورند.
بهبود عملکرد شناختی: بیماران سکته مغزی ممکن است دچار نقص های شناختی مانند از دست دادن حافظه، مشکل در توجه و حل مسئله شوند. کاردرمانی می تواند از طریق فعالیت ها و تمرینات مختلف به بهبود این عملکردهای شناختی کمک کند.
بهبود عملکرد ادراکی: بیماران سکته مغزی نیز ممکن است دچار نقص ادراکی شوند، مانند مشکل در آگاهی فضایی و ادراک بصری. کاردرمانی بیمار سکته مغزی می تواند از طریق فعالیت هایی که یکپارچگی حسی و پردازش ادراکی را ارتقا می دهند، به بهبود این عملکردها کمک کند.
بهبود شرایط روحی: بیماران سکته مغزی ممکن است تغییرات عاطفی مانند افسردگی، اضطراب و ناامیدی را تجربه کنند. کاردرمانی می تواند از طریق مداخلات مختلف مانند تکنیک های آرام سازی و راهبردهای مقابله ای به رفع این تغییرات عاطفی کمک کند.
افزایش مشارکت اجتماعی: بیماران سکته مغزی ممکن است به دلیل اختلالات جسمی و شناختی دچار انزوای اجتماعی شوند. کاردرمانی می‌تواند با مشارکت دادن بیماران در فعالیت‌هایی که تعامل اجتماعی و مشارکت اجتماعی را ارتقا می‌دهند، به بهبود مشارکت اجتماعی کمک کند.
برنامه های کاردرمانی بیمار سکته مغزی
ارزیابی توانایی های عملکردی: یک کاردرمانگر می تواند توانایی بیمار سکته مغزی را در انجام فعالیت های روزمره زندگی (ADLs) مانند لباس پوشیدن، حمام کردن، نظافت و غذا خوردن ارزیابی کند. بر اساس این ارزیابی، درمانگر می تواند یک برنامه درمانی شخصی ایجاد کند.
تجهیزات و تکنیک های تطبیقی: اگر بیمار سکته مغزی در انجام ADL ها مشکل داشته باشد، یک کاردرمانگر می تواند استفاده از تجهیزات و تکنیک های تطبیقی را برای آسان تر و ایمن تر کردن این فعالیت ها توصیه و آموزش دهد.
اصلاح در خانه: یک کاردرمانگر می تواند محیط خانه بیمار سکته مغزی را ارزیابی کند و تغییراتی را برای ایمن تر و در دسترس تر کردن آن توصیه کند.
تمرینات تقویت عضلات و دامنه حرکت: بیماران سکته مغزی ممکن است ضعف عضلانی و محدودیت دامنه حرکتی را تجربه کنند. متخصص کاردرمانی بیمار سکته مغزی می تواند تمریناتی را برای کمک به تقویت عضلات و بهبود دامنه حرکتی طراحی کند.
آموزش شناختی و ادراکی: بیماران سکته مغزی ممکن است دچار نقص های شناختی و ادراکی مانند مشکل در حافظه، توجه و حل مسئله شوند. یک کاردرمانگر می تواند آموزش هایی را برای بهبود این مهارت ها ارائه دهد.
بیشتر بخوانید :