مشکلات توجه در کودکان بیش فعال
اختلال کمبود توجه – بیش فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی رشدی است که معمولاً در دوران کودکی شروع می شود اما می تواند تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه یابد. با الگوی مداوم بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری مشخص می شود که به طور قابل توجهی بر عملکرد و رشد روزانه تأثیر می گذارد.
علائم ADHD را می توان به دو نوع اصلی طبقه بندی کرد:
علائم بی توجهی:
- مشکل در حفظ توجه روی کارها یا فعالیت ها
- مشکل در سازماندهی کارها و فعالیت ها
- به راحتی توسط محرک های خارجی دچار حواس پرتی می شود.
- فراموشی، از دست دادن مکرر چیزها
- اجتناب یا بیزاری از کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارند
علائم بیش فعالی- تکانشی:
- بی قراری یا بی قراری بیش از حد
- مشکل در نشستن یا ثابت ماندن
- بیش از حد صحبت کردن یا پاسخ های واضح
- بی حوصلگی و سختی انتظار برای نوبت
- مشکل در انجام فعالیت های بی سر و صدا
توجه به این نکته مهم است که علائم خاص و شدت آنها می تواند در بین افراد مبتلا به ADHD متفاوت باشد. برخی از افراد ممکن است عمدتاً علائم بی توجهی را نشان دهند (که قبلاً اختلال کمبود توجه یا ADD نامیده می شد)، در حالی که برخی دیگر ممکن است در درجه اول علائم بیش فعالی- تکانشی را نشان دهند. علاوه بر این، افراد می توانند ترکیبی از هر دو نوع را داشته باشند.
علل دقیق ADHD هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما تحقیقات نشان می دهد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و عصبی در ایجاد آن نقش دارند. مطالعات تصویربرداری مغز تفاوت هایی را در ساختار و عملکرد مغز، به ویژه در مناطق مربوط به توجه و کنترل تکانه نشان داده است.
ADHD می تواند به طور قابل توجهی بر حوزه های مختلف زندگی از جمله عملکرد تحصیلی، بهره وری کاری، روابط و عزت نفس تأثیر بگذارد. با این حال، با تشخیص و درمان مناسب، افراد مبتلا به ADHD می توانند یاد بگیرند که علائم خود را به طور موثر مدیریت کنند و زندگی رضایت بخشی داشته باشند.
مشکلات توجه در کودکان بیش فعال
مشکلات توجه در کودکان بیش فعال یکی از ویژگی های رایج اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) است. کودکان مبتلا به ADHD اغلب در حفظ توجه، تمرکز بر کارها و کنترل رفتارهای تکانشی با مشکل مواجه می شوند. در اینجا چند جنبه کلیدی برای درک مشکلات توجه در کودکان بیش فعال آورده شده است:
- بی توجهی: کودکان بیش فعال مبتلا به ADHD ممکن است با حفظ توجه به کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی یا تمرکز دارند مشکل داشته باشند. آنها ممکن است به راحتی توسط محرک های بیرونی منحرف شوند، در سازماندهی افکار خود مشکل داشته باشند و اغلب مرتکب اشتباهات بی دقتی شوند. این مشکلات توجه می تواند بر عملکرد تحصیلی آنها و همچنین توانایی آنها در پیروی از دستورالعمل ها و تکمیل وظایف تأثیر بگذارد.
- بیش فعالی: رفتار بیش فعال یکی از علائم اصلی ADHD است. کودکان مبتلا به ADHD اغلب سطوح بیش از حد فعالیت حرکتی، مانند بی قراری مداوم، چرخیدن، یا در حال حرکت بودن را نشان می دهند. این بیش‌فعالی می‌تواند توانایی آنها برای حفظ توجه را بیشتر مختل کند، زیرا ممکن است در یک جا نشستن و متمرکز ماندن برای مدت طولانی مشکل داشته باشند.
- تکانشگری: تکانشگری به عمل بدون فکر اشاره دارد و یکی دیگر از علائم بارز ADHD است. کودکان بیش فعال ممکن است در مهار تکانه های فوری خود مشکل داشته باشند و ممکن است در حین مکالمات یا فعالیت ها پاسخ های خود را به زبان بیاورند یا حرف دیگران را قطع کنند.
- تأثیر بر عملکرد روزانه: مشکلات توجه در کودکان بیش فعال می تواند به طور قابل توجهی بر عملکرد تحصیلی، تعاملات اجتماعی و عملکرد کلی آنها تأثیر بگذارد. آنها ممکن است با تکمیل تکالیف مدرسه، سازماندهی وسایل خود و پیروی از دستورالعمل ها مشکل داشته باشند. علاوه بر این، رفتار تکانشی آنها ممکن است منجر به چالش هایی در حفظ دوستی ها و پایبندی به هنجارهای اجتماعی شود.
روشهای درمان کودکان بیش فعال
درمان ADHD معمولاً شامل یک رویکرد چندوجهی است که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
دارو: داروهای محرک، مانند متیل فنیدات (ریتالین) یا داروهای مبتنی بر آمفتامین (آدرال)، معمولاً برای مدیریت علائم ADHD تجویز می‌شوند. این داروها می توانند به بهبود توجه، کاهش تکانشگری و افزایش خودکنترلی کمک کنند.
رفتار درمانی: مداخلات رفتاری و آموزش روانی اجزای اساسی درمان ADHD هستند. تکنیک های رفتار درمانی بر توسعه مهارت های سازمانی، بهبود مدیریت زمان و اجرای استراتژی هایی برای مدیریت تکانشگری و بهبود توجه تمرکز دارند.
آموزش والدین و معلمان: مشارکت دادن والدین و معلمان در درمان می تواند برای کودکان مبتلا به ADHD حیاتی باشد. برنامه های آموزشی استراتژی ها و تکنیک هایی را برای مدیریت و حمایت از رفتار کودک و ایجاد یک محیط ساختارمند و حمایت کننده ارائه می کنند.
امکانات بیشتر: افراد مبتلا به ADHD ممکن است از امکاناتی در مدرسه یا محل کار بهره مند شوند، مانند زمان طولانی برای امتحانات، صندلی ترجیحی، یا استفاده از فناوری های کمکی. این تسهیلات می تواند به بهینه سازی عملکرد آنها و کاهش موانع احتمالی کمک کند.
تنظیم سبک زندگی: ایجاد عادات و روال های سالم، مانند ورزش منظم، خواب کافی و رژیم غذایی متعادل، می‌تواند از رفاه کلی حمایت کند و به مدیریت علائم ADHD کمک کند.
بیشتر بخوانید :