لکنت چیست؟
لکنت، که به آن اختلال روانی شروع دوران کودکی یا لکنت زبان نیز می گویند، یک اختلال گفتاری است که روانی گفتار (توانایی بیان خود) را مختل می کند. تخمین زده می شود که حدود ۵٪ تا ۱۰٪ از بچه ها در دوران کودکی دوره ای از لکنت زبان یا گفتار ناهموار را پشت سر می گذارند. تقریباً ۲۵٪ از این موارد تا بزرگسالی ادامه می یابد
انواع لکنت چیست؟
دو نوع غالب لکنت عبارتند از:
- لکنت رشدی: رایج ترین نوع لکنت در اوایل دوران کودکی زمانی که مهارت های زبانی و الگوهای گفتاری در حال رشد هستند شروع می شود. به این اختلال روانی دوران کودکی می گویند.
- لکنت با شروع بزرگسالی: اگر شروع لکنت در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع شود، به آن اختلال روانی بزرگسالی می گویند. به طور معمول، این نوع لکنت به دلیل اختلال تبدیلی است. همچنین ممکن است در اثر سکته مغزی یا یک بیماری عصبی پیشرونده ایجاد شود. برخی داروها و آسیب های روانی یا عاطفی نیز می توانند باعث لکنت دیررس شوند.
علائم لکنت چیست؟
لکنت زبان می تواند باعث ناهماهنگی گفتار مانند تکرار حرف اول ، تکرار کل کلمه یا طولانی شدن شود. تردیدها و مکث های طولانی سکوت بین کلمات نیز از علائم رایج لکنت هستند.
شدت علائم لکنت به طور قابل توجهی از فردی به فرد دیگر متفاوت است و به شرایط دائمی در حال تغییر و زندگی واقعی بستگی دارد. برخی از افراد ممکن است در موقعیت های خاصی لکنت زبان داشته باشند اما در برخی دیگر روان صحبت کنند. گفته می‌شود، فقط به این دلیل که کسی که لکنت دارد می‌تواند گاهی اوقات با روان صحبت کند، به این معنی نیست که همیشه بدون لکنت صحبت می‌کند.
علائم لکنت مرتبط با اختلال روانی در دوران کودکی شامل اختلالاتی در الگوهای روانی و زمان‌بندی گفتار است که برای سن یا توانایی زبانی فرد نامناسب است.
به طور خاص، معیارهای تشخیصی برای اختلال روانی گفتار در شروع دوران کودکی مستلزم تکرار یک یا چند مورد از هفت علامت لکنت زیر است:
- انسداد شنیداری یا بی صدا (مکث در گفتار)
- کلمات شکسته (به عنوان مثال، مکث در یک کلمه)
- استفاده بیش از حد از کلمات که از جایگزینی برای جلوگیری از کلمات مشکل ساز استفاده می کنند
- تکرارهای تک هجای کل کلمه
- طولانی شدن صامت ها یا مصوت ها
- تکرار صدا و هجا
- تنش فیزیکی بیش از حد هنگام تولید کلمات
در حالی که کمتر رایج است، علائم لکنت ثانویه ممکن است شامل “رفتارهای مبارزه” نیز باشد، مانند:
- تیک های صورت
- چشمک زدن سریع
- لرزش لب یا فک
- تکان دادن سر
- گره کردن مشت ها
دلایل لکنت چیست؟
دلایل دقیق لکنت نامشخص است، اما نظریه های زیادی وجود دارد. محققان حدس می زنند که لکنت ناشی از ترکیبی از عوامل شامل ژنتیک، محیط و اختلالات مغز است.
اختلالات در شبکه های عصبی که از زبان، گفتار و عملکردهای عاطفی پشتیبانی می کنند در طول مراحل اصلی رشد، نقشی در اختلال روانی شروع دوران کودکی دارند. ۵۰ درصد از نورون های مغز) و نواحی مرتبط با گفتار در قشر پیش پیشانی.
متأسفانه تصورات غلط زیادی در مورد لکنت وجود دارد. برخلاف تصور عمومی، عصبی بودن و خجالتی بودن باعث لکنت زبان نمی شود. اگرچه موقعیت‌های استرس‌زا ممکن است لکنت زبان را بدتر کنند، اما تماشاگران نباید تصور کنند که افرادی که لکنت دارند ذاتاً عصبی‌تر، مضطرب‌تر یا خجالتی‌تر از افرادی هستند که با روان صحبت می‌کنند.
اگرچه بین اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) و لکنت همبستگی وجود دارد، اما این امکان وجود دارد که لکنت باعث سطوح بالاتری از اضطراب شود و برعکس. شواهد انباشته نشان می دهد که فوبیای اجتماعی یا اضطراب احتمالاً علت اصلی لکنت زبان نیستند. با این حال، شیوع بالای SAD در بین افراد مبتلا به لکنت هنوز به خوبی درک نشده است و به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.
درمان لکنت چیست؟
ماهیت درمان لکنت بسته به سن فرد، اهداف ارتباطی و عوامل دیگر متفاوت خواهد بود.
رایج ترین درمان های لکنت شامل گفتار درمانی و درمان شناختی رفتاری (CBT) است.
اکثر کودکان مبتلا به اختلال روانی در دوران کودکی با بزرگتر شدن از لکنت عبور می کنند و میتوانند بخوبی سایر همسالان صحبت کتتد.
تخمین زده می شود که ۷۵٪ تا ۸۰٪ از همه کودکانی که تحت گفتار درمانی قرار می گیرند، در عرض یک تا دو سال لکنت را متوقف می کنند.
کلمات مرتبط :
لکنت چیست؟ – درمان لکنت زبان – بهترین مرکز درمان لکنت زبان در شرق تهران – گفتاردرمانی در پیروزی – گفتاردرمانی برای کودکان در پیروزی