علائم اوتیسم در بزرگسالان
اوتیسم که از نظر بالینی به عنوان اختلال طیف اوتیسم (ASD) شناخته می شود، وضعیتی است که بر مهارت های ارتباطی و اجتماعی تأثیر می گذارد. ممکن است باعث افزایش حساسیت به صداها، بوها، لمس و سایر موارد در محیط شود. و با رفتارهای غیرعادی خاصی همراه است.
اکثر افراد مبتلا به ASD در دوران کودکی تشخیص داده می شوند، به ویژه آنهایی که علائم آشکاری دارند. با این حال، از آنجایی که اوتیسم بهتر شناخته شده است، برای بزرگسالان عجیب نیست که تعجب کنند که آیا رفتارها و ویژگی های خاص خودشان (یا یکی از عزیزان) ممکن است نشانه ASD باشد.
بزرگسالان مبتلا به اوتیسم که تشخیص اوتیسم نگرفته اند احتمالاً در انتهای طیف خفیف یا با عملکرد بالا قرار دارند.
علائم اوتیسم در بزرگسالان
بسیاری از بزرگسالان علائم خفیف اوتیسم را دارند که معمولاً به ارتباطات اجتماعی و پاسخ های حسی مربوط می شود.
علائم ارتباط اجتماعی
اینها به نحوه تعامل شما با افراد دیگر مربوط می شود. ممکن است متوجه شوید که برخی از این علائم را از کودکی داشته‌اید، اما یاد گرفته‌اید که آنها را پنهان یا مدیریت کنید.
- شما مطمئن نیستید که چه بپوشید یا چه زمانی صحبت کنید یا در موقعیت های اجتماعی ساکت باشید.
- هنگام صحبت با افراد دیگر از لحن یا انتخاب کلمه اشتباه استفاده می کنید. زمانی که باید صدای خود را پایین نگه دارید، ممکن است خیلی بلند صحبت کنید.
- شما در تفسیر زبان بدن یا کلمات دیگران مشکل دارید.
- شما برای پیگیری مکالمات مشکل دارید، به خصوص زمانی که به موضوع علاقه ای ندارید. به خصوص برای شما سخت است که حرف های کوچک بزنید.
- شما آنقدر مجذوب یک موضوع خاص هستید که تغییر موضوع را تقریبا غیرممکن می‌دانید.
- شما مطمئن نیستید که چه زمانی مناسب است که سؤالات خاصی بپرسید یا صحبت کنید. ممکن است آنقدر احساس عدم اطمینان کنید که اصلاً چیزی نگویید.
- به سختی می توانید با تغییرات کنار بیایید. ممکن است به یک برنامه پایبند باشید، غذاهای یکسانی بخورید، و هر روز مسیر یکسانی را برای رسیدن به محل کار خود انتخاب کنید، در صورتی که برنامه های روزمره شما قطع شود، ناراحت شوید.
علائم حسی و رفتاری
بسیاری از این موارد در همه افراد مبتلا به ASD رایج است، اما ممکن است در افراد مبتلا به اوتیسم خفیف آشکار نباشد. ممکن است بیشتر شبیه به عجیب و غریب به نظر برسند تا علائم اوتیسم.
- شما به نور، صدا، بو، لمس و مزه بسیار حساس هستید و دوست ندارید لمس یا در آغوش بگیرید.
- ممکن است برای احساس آرامش به فشار فیزیکی نیاز داشته باشید. مثلاً اگر ناراحت هستید، ممکن است خودتان را محکم بغل کنید.
- شما به روش های عجیبی حرکت می کنید یا صداهای عجیب و غریب تولید می کنید. این نوعی از خودآرام سازی است که به آن تحریک می گویند. به عنوان مثال می توان به قدم زدن، تکان دادن، چرخش مو و زمزمه کردن اشاره کرد. اگر در جمع باشید، مردم ممکن است به شما خیره شوند، اما شما نمی توانید جلوی این رفتار را بگیرید
- شما بسیار ناامید و ناراحت می شوید، کنترل گفتار و اعمال خود را غیرممکن می دانید و حتی ممکن است دیگران را بترسانید.
اگرچه اکثر افراد مبتلا به اوتیسم در دوران کودکی تشخیص داده می شوند، آنهایی که ASD خفیف (سطح ۱) دارند ممکن است تا زمانی که بالغ نشده اند تشخیص داده نشود. این احتمال تنها پس از یادگیری بیشتر در مورد علائم ASD (مثلاً عدم علاقه به لمس) و تشخیص آنها در خود یا دیگران، مانند کودک، توجه آنها را جلب می کند.
کلمات مرتبط :
علائم اوتیسم در بزرگسالان – اوتیسم در بزرگسالی – درمان اوتیسم – کاردرمانی برای اوتیسم – گفتاردرمانی برای اوتیسم