بازی درمانی برای کودکان بیش فعال
کودکان بیش فعال کودکانی هستند که سطح بیش از حد فعالیت، تکانشگری و مشکل در توجه و کنترل خود را نشان می دهند. این الگوی رفتاری اغلب با اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) که یک اختلال عصبی رشدی است، مرتبط است.
بیش فعالی در کودکان می تواند به روش های مختلفی مانند حرکت مداوم، بی قراری، صحبت بیش از حد، مشکل در نشستن و به راحتی پرت شدن حواس شود.
در اینجا چند نکته کلیدی برای درک کودکان بیش فعال وجود دارد:
تشخیص ADHD: بیش فعالی یکی از علائم اصلی ADHD همراه با تکانشگری و بی توجهی است. تشخیص ADHD مستلزم وجود این علائم است که به طور مداوم و به طور قابل توجهی بر عملکرد روزانه کودک در موقعیت های مختلف (مانند خانه، مدرسه، محیط های اجتماعی) تأثیر می گذارد.
عوامل عصبی زیستی: علت دقیق ADHD و بیش فعالی به طور کامل شناخته نشده است. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که عوامل عصبی زیستی، از جمله عدم تعادل در انتقال دهنده های عصبی و تفاوت در ساختار و عملکرد مغز، ممکن است در ایجاد ADHD نقش داشته باشند.
چالش های توجه: کودکان بیش‌فعال اغلب با حفظ توجه و تمرکز روی کارها مشکل دارند. آنها ممکن است در سازماندهی افکار خود، پیروی از دستورالعمل ها و تکمیل تکالیف مشکل داشته باشند. این می تواند بر عملکرد تحصیلی و تعاملات اجتماعی آنها تأثیر بگذارد.
تکانشگری و خودکنترلی: تکانشگری به عمل بدون فکر کردن یا در نظر گرفتن پیامدها اشاره دارد. کودکان بیش فعال ممکن است در کنترل تکانه های خود مشکل داشته باشند و در نتیجه رفتارهای تکانشی مانند قطع حرف دیگران، پاسخ های غیرمنتظره یا درگیر شدن در فعالیت های پرخطر داشته باشند. توسعه خودکنترلی و مدیریت تکانشگری یک حوزه مهم مداخله است.
تأثیر بر یادگیری: بیش فعالی می تواند تأثیر قابل توجهی بر یادگیری و پیشرفت تحصیلی کودک داشته باشد. ممکن است بر توانایی آنها برای تمرکز در کلاس درس، پیروی از دستورالعمل ها و تکمیل وظایف تأثیر بگذارد. اسکان و پشتیبانی در محیط های آموزشی می تواند به رفع این چالش ها کمک کند.
مشکلات اجتماعی و عاطفی: کودکان بیش فعال ممکن است در تعاملات اجتماعی خود به دلیل رفتارهای تکانشی و بیش فعال خود با چالش هایی مواجه شوند. آنها ممکن است با نوبت گرفتن، به اشتراک گذاشتن و حفظ دوستی ها مشکل داشته باشند. علاوه بر این، آنها ممکن است در نتیجه مشکلات خود دچار ناامیدی، عزت نفس پایین و اختلالات عاطفی شوند.
درمان چندوجهی: درمان کودکان بیش فعال معمولاً شامل رویکرد چندوجهی است. این ممکن است شامل ترکیبی از مداخلات مانند رفتار درمانی، آموزش والدین، حمایت آموزشی، و در برخی موارد، دارو درمانی باشد. هر طرح درمانی باید بر اساس نیازهای خاص کودک فردی باشد.
بازی درمانی برای کودکان بیش فعال
بازی ساختاریافته: درمانگر ممکن است جلسات بازی ساختاریافته را برای ایجاد حس روتین و کمک به کودک برای تمرکز توجه خود معرفی کند. این می تواند شامل بازی هایی با قوانین، پازل یا فعالیت هایی باشد که نیاز به تمرکز و حل مسئله دارند.
بازی فیزیکی: کودکان بیش فعال اغلب سطح انرژی بالایی دارند، بنابراین انجام فعالیت های بدنی مانند پریدن، دویدن یا بازی با توپ می تواند به آنها کمک کند انرژی اضافی را به شیوه ای کنترل شده آزاد کنند. این همچنین می تواند آگاهی بدن را افزایش دهد و هماهنگی را بهبود بخشد.
هنردرمانی: درگیر شدن در فعالیت‌های هنری، مانند طراحی، نقاشی یا مجسمه‌سازی، می‌تواند به کودکان بیش فعال کمک کند تا خود را به صورت خلاقانه و نمادین بیان کنند. هنر یک خروجی غیرکلامی برای احساسات فراهم می کند و می تواند به خود تنظیمی کمک کند.
تکنیک های آرام سازی: آموزش تکنیک های آرامش بخشی و خودآرام بخشی برای کودکان بیش فعال مهم است. تمرینات تنفس عمیق، تصویرسازی هدایت شده یا آرام سازی پیشرونده عضلانی را می توان در جلسات بازی درمانی ادغام کرد تا به کودک کمک کند سطح برانگیختگی خود را مدیریت کند.
مشارکت والدین: مشارکت دادن والدین در فرآیند بازی درمانی برای کودکان بیش فعال بسیار مهم است. مشاوره منظم والدین، که در آن درمانگر راهنمایی هایی را در مورد مدیریت بیش فعالی ارائه می دهد و راهبردهایی را برای خانه ارائه می دهد، می تواند ثبات را تقویت کند و از پیشرفت کودک حمایت کند.
بیشتر بخوانید : موسیقی درمانی برای کودکان اتیسم
فواید بازی درمانی
بیان احساسات: بازی درمانی به کودکان اجازه می دهد تا افکار، احساسات و تجربیات خود را از طریق بازی بیان کنند. کودک با استفاده از عروسک‌ها یا فیگورهای اکشن می‌تواند سناریوها را اجرا کند، وقایع را بازسازی کند، یا داستان‌هایی بسازد که دنیای درونی او را منعکس می‌کند و بینش‌هایی در مورد احساسات او ارائه می‌کند.
رشد مهارت های اجتماعی: بازی درمانی فرصت هایی را برای کودکان بیش فعال فراهم می کند تا مهارت های اجتماعی را توسعه و تمرین کنند. آنها می توانند در بازی تعاملی با درمانگر یا سایر کودکان شرکت کنند و مهارت های مهمی مانند نوبت گرفتن، به اشتراک گذاری، گوش دادن و حل مسئله را بیاموزند.
افزایش دامنه توجه: جلسات بازی درمانی اغلب شامل فعالیت هایی است که نیاز به توجه و تمرکز مداوم دارد. با درگیر شدن در بازی های ساختاریافته و پیروی از قوانین خاص، کودکان بیش فعال می توانند به تدریج دامنه توجه خود را افزایش دهند و توانایی خود را برای تمرکز روی کارها بهبود بخشند.
اعتماد به نفس و عزت نفس: تجربیات موفق و تقویت مثبت در جلسات بازی درمانی می تواند اعتماد به نفس و عزت نفس کودک بیش فعال را افزایش دهد. همانطور که آنها مهارت های جدید را توسعه می دهند، رفتار خود را مدیریت می کنند و در بازی های معنادار شرکت می کنند، احساس موفقیت و غرور در توانایی های خود به دست می آورند.
تنظیم هیجانی: بازی درمانی به کودکان بیش فعال کمک می کند تا یاد بگیرند که احساسات خود را به طور موثر تنظیم کنند. از طریق بازی، آنها می توانند احساسات دشوار مانند خشم یا ناامیدی را به شیوه ای ایمن و کنترل شده کشف و پردازش کنند. آنها همچنین راهبردهای مقابله و مهارت های حل مسئله را برای مدیریت چالش های عاطفی می آموزند.
رشد مهارت های مقابله ای: کودکان بیش فعال اغلب به دلیل مشکلات توجه و تکانشگری استرس و ناامیدی را تجربه می کنند. بازی درمانی فرصت هایی برای آنها برای یادگیری و تمرین مهارت های مقابله ای سالم، مانند تنفس عمیق، استفاده از ابزارهای حسی، یا شرکت در فعالیت های آرامش بخش فراهم می کند. این راهبردهای مقابله ای می تواند به آنها کمک کند تا احساسات و رفتار خود را به طور مؤثرتری مدیریت کنند.
بهبود ارتباطات: بازی درمانی کودکان بیش فعال را تشویق می کند تا افکار، نیازها و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند. چه از طریق کلامی یا غیرکلامی، آنها یاد می گیرند که خودشان را بیان کنند و مهارت های ارتباطی بهتری را توسعه دهند، که می تواند تأثیر مثبتی بر روابط و تعاملات آنها با دیگران داشته باشد.
بیشتر بخوانید :
بهترین سن برای شروع درمان اوتیسم