اختلال یکپارچگی حسی که به عنوان اختلال پردازش حسی نیز شناخته می شود، وضعیتی است که در آن مغز در پردازش و پاسخ به اطلاعات دریافتی از طریق حواس مشکل دارد. این می تواند شامل مشکلاتی در پردازش اطلاعات مربوط به لمس، صدا، طعم، بو و حرکت باشد.
افراد مبتلا به اختلال یکپارچگی حسی ممکن است بیش از حد حسی یا عدم پاسخگویی را تجربه کنند که می‌تواند منجر به مشکلاتی در فعالیت‌های روزمره زندگی مانند تعاملات اجتماعی، عملکرد تحصیلی و هماهنگی حرکتی شود.
درمان ها و مداخلات مختلفی وجود دارد که می تواند به افراد مبتلا به اختلال یکپارچگی حسی کمک کند تا علائم خود را مدیریت کنند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.
علائم اختلال یکپارچگی حسی
علائم می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد و می تواند بر هر یک از حواس تاثیر بگذارد. برخی از علائم رایج اختلال پردازش حسی عبارتند از:
- حساسیت بیش از حد به لمس، صدا، مزه، بو یا حرکت
- حساسیت کمتر به لمس، صدا، مزه، بو یا حرکت
- مشکل در مهارت های حرکتی ظریف یا درشت
- هماهنگی و تعادل ضعیف
- مشکل در خودتنظیمی، مانند طغیان عاطفی یا فروپاشی
- مشکل در تعاملات اجتماعی و ارتباطات
- مشکل در عملکرد تحصیلی، مانند خواندن، نوشتن، و ریاضی
- مشکل در فعالیت های روزمره زندگی، مانند لباس پوشیدن، آراستگی، و غذا خوردن
دلایل و عوامل خطر
علل اختلال یکپارچگی حسی کاملاً مشخص نیست و محققان هنوز در حال کار برای درک بهتر این وضعیت هستند. با این حال، اعتقاد بر این است که با نحوه پردازش و واکنش مغز به اطلاعات حسی مرتبط است.
عوامل ژنتیکی: ممکن است یک جزء ژنتیکی در این بیماری وجود داشته باشد.
تولد نارس یا وزن کم: نوزادانی که نارس یا با وزن کم هنگام تولد به دنیا می آیند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال یکپارچگی حسی باشند.
عوامل محیطی: قرار گرفتن در معرض سموم یا مواد شیمیایی خاص در مراحل اولیه رشد ممکن است خطر ابتلا به اختلال یکپارچگی حسی را افزایش دهد.
سایر اختلالات رشدی: اختلال پردازش حسی اغلب در کودکانی دیده می شود که دارای سایر اختلالات رشدی مانند اختلال طیف اوتیسم یا اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) هستند.
درمان اختلال یکپارچگی حسی چیست؟
درمان اختلال پردازش حسی معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌ها و مداخلاتی است که متناسب با نیازها و علائم خاص فرد است. برخی از درمان های رایج برای اختلال یکپارچگی حسی عبارتند از:
کاردرمانی: این نوع درمان بر کمک به افراد برای توسعه مهارت های مورد نیاز برای انجام فعالیت های روزمره زندگی، مانند لباس پوشیدن، آراستگی و غذا خوردن تمرکز دارد. کاردرمانی همچنین می تواند به افراد مبتلا به اختلال یکپارچگی حسی کمک کند تا مهارت های حرکتی و هماهنگی بهتری داشته باشند.
درمان یکپارچگی حسی: این نوع درمان شامل قرار دادن افراد در معرض محرک های حسی در یک محیط کنترل شده، با هدف کمک به یادگیری پردازش و پاسخ موثرتر به اطلاعات حسی است.
رفتار درمانی: این نوع درمان بر کمک به افراد برای توسعه راهبردهای مقابله ای و یادگیری نحوه مدیریت علائم خود در موقعیت های اجتماعی متمرکز است.
دارو: در برخی موارد، ممکن است از دارو برای کمک به مدیریت علائم اختلال یکپارچگی حسی، مانند اضطراب یا بیش فعالی استفاده شود.
بیشتر بخوانید :
بهترین سن برای شروع درمان اوتیسم