اختلال طیف اتیسم نوعی ناتوانی رشدی را توصیف می‌کند که شدت آن از خفیف تا شدید در حوزه‌های تعامل اجتماعی، ارتباطات کلامی و غیرکلامی و رفتارهای تکراری متغیر است.
علائم این اختلال معمولا از ۱۸ ماهگی قابل مشاهده است و معمولا در حدود ۲ سالگی تشخیص داده می شود.
علائم اختلال طیف اتیسم
تعامل اجتماعی:
- کودک به نام خود، محبت یا حرکات اطرافیان پاسخ نمی دهد
- مشکل در انجام بازی های اجتماعی، ترجیح می دهد به تنهایی بازی کند
- مشکل در تنظیم احساسات و ناامیدی، می تواند مخرب یا پرخاشگر باشد
- در تفسیر افکار و احساسات دیگران مشکل دارد
ارتباط:
- از مکالمه پیروی نمی کند
- در درک معنی رفتارهای افراد مشکل دارد
- مشکل در درک زبان بدن
- تماس چشمی را کم یا اصلاً برقرار نمی کند
- ممکن است کلمات یا عبارات را بطور مکرر تکرار کند
رفتار:
- اسباب بازی ها یا اشیا را به جای بازی با اشیاء در یک نظم ثابت قرار می دهد
- نیاز به سازگاری سفت و سخت در محیط و روال روزانه دارد
- علایق افراطی دارد.
- حرکات تکراری مانند تکان دادن دست، تکان دادن سر، چرخیدن به دور خود و غیره را نمایش می دهد.
دلایل اختلال طیف اتیسم
علل ASD هنوز تحت مطالعه است، اما دانشمندان موارد زیر را به عنوان عوامل خطر ذکر کرده اند:
- پسران ۴ تا ۵ برابر بیشتر از دختران در معرض ابتلا به ASD هستند
- داشتن یک خواهر یا برادر مبتلا به ASD، خطر بروز آن را تا حد زیادی افزایش می دهد.
- داشتن جهش های ژنتیکی مرتبط با ASD
- به دنیا آمدن از والدین با سنین بالا
- داشتن شرایطی مانند سندرم X شکننده و توبروس اسکلروزیس
- بیماری مادر در دوران بارداری یا کمبود اکسیژن به مغز در هنگام تولد
محققان دریافته‌اند که دختران نسبت به پسران مبتلا به اختلال طیف اتیسم به طور متوسط تحریک‌پذیری و رفتارهای کنش‌آمیز بیشتری نشان می‌دهند.
عوارض شایع در کودکان مبتلا به اتیسم
- ناراحتی های گوارشی
- مشکلات خواب (مشکل در به خواب رفتن و یا خوابیدن بیش از حد)
- تشنج
- اختلال اضطرابی
- مشکلات پردازش حسی (واکنش بیش از حد یا کم واکنش نسبت به برخی مناظر، صداها، بوها، بافت ها و مزه ها)
- بیش فعالی
- افسردگی
- ناتوانی ذهنی
- مشکل هماهنگی حرکتی و از دست دادن تون عضلانی
- خوردن مواد غیرغذایی
روش های درمان
در حالی که در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد، بهترین نتایج اغلب از طریق یک برنامه درمانی جامع حاصل می شود که شامل درمان های رفتاری، کاردرمانی ، گفتاردرمانی ، آموزش مهارت های اجتماعی، آموزش والدین و دارو در صورت لزوم برای کمک به علائم خاص است. بهبودهای قابل توجهی در علائم ASD اغلب پس از مداخله شدید اولیه (بین تولد تا ۳۶ ماهگی) گزارش می شود.
کلمات مرتبط :