اختلال خوردن و انواع آن، مانند بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی، بیماری های مزمن جدی هستند که اغلب کمتر تشخیص داده می شوند و به درستی درمان نمی شوند. این بیماری‌ها می‌توانند خطرناک باشند، بنابراین برای ما مهم است که علائم و نشانه‌های اختلال غذا خوردن را بشناسیم تا بتوانیم کمکی را که برای بهبودی نیاز دارند به فرزندانمان برسانیم.

اختلال خوردن چیست؟

اختلالات خوردن، بیماری های پزشکی پیچیده ای هستند که پیامدهای جسمی، روانی و روانی اجتماعی جدی دارند و همچنین با نرخ بالای مرگ و میر همراه هستند. اختلالات خوردن شامل یک رابطه ناسالم با غذا است و باعث تداخل قابل توجهی در عملکرد روزانه می شود. برخی از نمونه های اختلالات خوردن عبارتند از بی اشتهایی عصبی، بی اشتهایی عصبی غیر معمول، پرخوری عصبی، اختلال پرخوری و اختلال اجتنابی محدود کننده مصرف غذا (همچنین به عنوان ARFID شناخته می شود).

بی اشتهایی عصبی آتیپیک چیست؟

بی اشتهایی عصبی آتیپیک یک اختلال رایج خوردن است که اغلب نادیده گرفته می شود یا کمتر تشخیص داده می شود زیرا بیماران مبتلا به بی اشتهایی غیر معمول در محدوده وزن طبیعی هستند. بی اشتهایی غیر معمول با همه علائم و خطرات مشابه بی اشتهایی عصبی کلاسیک طبقه بندی می شود و به همان اندازه خطرناک است، بنابراین ما می خواهیم افراد در سراسر طیف وزن را برای اختلال در غذا خوردن تحت نظر داشته باشیم.

اختلالات خوردن هم به عنوان اختلالات سلامت روان و هم بیماری پزشکی در نظر گرفته می شود. بنابراین، فردی که از اختلال خوردن رنج می برد باید از یک متخصص پزشکی و یک متخصص سلامت روان که در درمان اختلالات خوردن تخصص دارد کمک بگیرد. همچنین توصیه می شود زمانی که کودک یا نوجوانی با اختلال خوردن دست و پنجه نرم می کند، یک متخصص تغذیه یا گفتاردرمانگر از نزدیک در ارتباط باشد.

برخی از علائم اختلالات خوردن چیست؟

در بی اشتهایی عصبی یا بی اشتهایی عصبی غیر معمول، برخی از شایع ترین علائم عبارتند از اظهار نظرهای مکرر در مورد وزن و ظاهر، حذف وعده های غذایی، خوردن وعده های غذایی کم، امتناع از خوردن غذاهای پر قند، پرچرب، مصرف کلی غذای محدود و ورزش بیش از حد. کاهش وزن شدید، ترس از افزایش وزن و اختلالات شدید تصویر بدن نیز از علائم هشدار دهنده بی اشتهایی هستند.

پرخوری عصبی چیست؟
پرخوری عصبی بر اساس الگوی پرخوری و به دنبال آن استفاده از یک رفتار جبرانی مانند پاکسازی، روزه داری، مصرف ملین یا مدر و ورزش بیش از حد برای جلوگیری از افزایش وزن طبقه بندی می شود.

اختلال پرخوری چیست؟
اختلال پرخوری شامل خوردن وعده های غذایی بیشتر از حد معمول در یک جلسه و ناتوانی در جلوگیری از خوردن وعده های بیش از حد زیاد است.

ARFID چیست؟
ARFID یک اختلال خوردن است که با بیزاری قابل توجه از غذا بر اساس ویژگی های حسی (بافت)، عدم علاقه به غذا خوردن، یا نگرانی در مورد عواقب بد غذا مانند درد معده، استفراغ یا خفگی طبقه بندی می شود.

سایر علائمی که در اختلالات خوردن باید به آنها توجه کرد عبارتند از پنهان کردن و دزدیدن غذا، ردیابی کالری و امتناع از شرکت در رویدادهای اجتماعی مربوط به غذا. همانطور که می بینید، چندین نشانه مختلف از اختلالات خوردن وجود دارد که نشان می دهد یک فرد ممکن است نیاز به ارزیابی توسط یک متخصص داشته باشد.

اگر یک کودک یا نوجوان شروع به رفتارهای غذایی نامنظم کند، چه اتفاقی می‌افتد؟

هنگامی که کودکان یا نوجوانان شروع به درگیر شدن در رفتارهای غذایی نامنظم می کنند، چندین پیامد پزشکی و سلامت روان وجود دارد. نگرانی های پزشکی شامل تغییر سریع وزن، ضربان قلب پایین، تغییرات هورمونی، جابجایی الکترولیت، خستگی، مشکلات تنفسی، ریزش مو، تغییرات فشار خون، اختلالات ریتم قلب، غش و حتی مرگ است. نگرانی های مربوط به سلامت روان که اغلب در افراد مبتلا به اختلالات خوردن رخ می دهد شامل انزوای اجتماعی، تنهایی، اضطراب قابل توجه، گوشه گیری، افسردگی و افکار خودکشی است.

والدین برای حمایت از کودک یا نوجوان مبتلا به اختلال خوردن در خانه چه باید بکنند؟

مهم است که به یاد داشته باشید که اختلالات خوردن هم از اختلالات پزشکی و هم اختلالات روانی هستند، بنابراین بهبودی خود به خود برای کودکان/نوجوانان بسیار دشوار است. آنها نیاز به درمان و حمایت مداوم خانواده هایشان دارند. این بدان معناست که والدین نباید از نظارت دقیق بر رفتارهای غذایی کودک یا نوجوان خود هراس داشته باشند. والدین باید اطمینان حاصل کنند که فرزندشان هر روز غذاهای متنوعی می خورد و تغذیه کافی دریافت می کند.

والدین ممکن است مجبور شوند از استراتژی های هوشمندانه ای استفاده کنند تا مطمئن شوند که فرزندشان از غذا خوردن پیروی می کند و در رفتارهای غذایی نامنظم شرکت نمی کند. به یاد داشته باشید که همدلی و اقتدار را متعادل کنید. به‌عنوان والدین، می‌تواند وسوسه‌انگیز باشد که کناره‌گیری کنید، زیرا ممکن است مشاجره‌ها در حوالی غذا رخ دهد یا به این دلیل که احساس می‌کنیم کودک/نوجوان کمک نمی‌خواهد، اما تسلیم اختلال خوردن نشوید.

به یاد داشته باشید که فرزند شما اختلال خوردن را انتخاب نکرده است. نقش شما به عنوان والدین یا مراقب این است که به فرزندتان کمک کنید تا با اختلال خوردن مبارزه کند. والدین و خانواده جزء حیاتی بهبودی هستند و باید از نزدیک در درمان فرزندشان مشارکت داشته باشند.

مشورت با یک روانشناس یا گفتاردرمانگر که در حوزخ اختلال بلع و غذا خوردن فعالیت می کند برای درمان انواع اختلال خوردن در کودکان و نوجوانان بسیار موثر است.

کلمات مرتبط :

گفتاردرمانی در پیروزی – گفتاردرمانی اختلال بلع – گفتاردرمانی مشکلات غذا خوردن کودکان