آفازی یک ناتوانی در درک یا تنظیم زبان به دلیل آسیب رساندن به مناطق خاصی از مغز است که معمولا به دلیل آسیب مغزی ناشی از سکته مغزی یا وارد شدن ضربه به سر رخ می دهد.
این عارضه همچنین ممکن است در نتیجه تومورهای مغزی ، عفونت های مغزی یا بیماری های نورودژنراتیو نیز رخ دهد.
این اختلال بیان و درک زبان و همچنین خواندن و نوشتن را مختل می کند، همچنین ممکن است همزمان با اختلالات گفتاری ، مانند دیس آرتریا یا آپراکسی گفتار ، که در نتیجه آسیب مغزی نیز ایجاد می شود ، رخ دهد.
این اختلال اغلب افراد سالمند را درگیر می کند اگرچه ممکن است در هر سنی و حتی در کودکان نیز رخ دهد.
آفازی معمولاً اولین بار توسط پزشکی که فرد را برای آسیب مغزی خود معالجه می کند ، تشخیص داده می شود. برای تأیید وجود آسیب مغزی و شناسایی محل دقیق آن ، اکثر افراد تحت تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT) قرار می گیرند. پزشک همچنین به طور معمول توانایی فرد در درک و تولید زبان را آزمایش می کند ، مانند دنبال کردن دستورات ، پاسخ دادن به سوالات ، نام بردن از اشیا و گفتگو
دلایل و عوامل خطر
آفازی در اثر آسیب به یک یا چند ناحیه زبانی مغز ایجاد می شود و شایع ترین عواملی که در بروز آن نقش دارند عبارتند از :
- سکته مغزی
- وارد شدن ضربه شدید به سر
- تومورهای مغزی
- زخم های ناشی از گلوله
- عفونت های مغزی
- اختلالات عصبی پیشرونده ، مانند بیماری آلزایمر
درمان آفازی
در صورت مشکوک بودن پزشک به آفازی ، بیمار معمولاً به یک آسیب شناس گفتار زبان ارجاع داده می شود، گفتاردرمانگر یک معاینه جامع از توانایی های ارتباطی فرد را انجام می دهد. در این معاینه توانایی فرد در صحبت کردن ، بیان عقاید ، گفتگوی اجتماعی ، درک زبان و خواندن و نوشتن همه توسط گفتاردرمانگر ارزیابی می شوند.
مبتلایان به آفازی اغلب در چند ماه اول حتی در صورت عدم درمان ، پیشرفت های چشمگیری در توانایی های زبانی و ارتباطی خود مشاهده می کنند. اما در بسیاری از موارد ، برخی از مبتلایان به گفتاردرمانی در بازگشت توانایی برقراری ارتباط نیازمندند.
درمان این اختلال با هدف کمک به فرد برای برقراری ارتباط از طریق کمک به وی در استفاده از توانایی های زبانی باقی مانده ، بازگرداندن توانایی های زبانی تا حد ممکن و یادگیری راه های دیگر برقراری ارتباط ، مانند حرکات ، تصاویر یا استفاده از وسایل الکترونیکی است.
درمان انفرادی بر نیازهای خاص فرد متمرکز است ، در حالی که گروه درمانی فرصتی را برای استفاده از مهارت های ارتباطی جدید در یک گروه گروه کوچک فراهم می کند.
گفتاردرمانی آنلاین انعطاف پذیری و راحتی انجام درمان در منزل را برای مبتلایان به این اختلال فراهم می آورد.
کلمات مرتبط :