گفتاردرمانی بیماری پارکینسون بخش مهمی از برنامه درمانی افراد مبتلا به بیماری پارکینسون است که توسط متخصصان ما در مرکز گفتاردرمانی لبخند در شرق تهران ارائه می شود.
بیماری پارکینسون می تواند ماهیچه های مورد استفاده برای گفتار را تحت تاثیر قرار دهد و صحبت کردن واضح و بلند را دشوار کند. گفتار درمانی می تواند با پرداختن به مسائلی مانند:
بیان: بیماری پارکینسون می تواند باعث اختلال در گفتار و مشکل در تلفظ کلمات شود. گفتار درمانی می تواند با آموزش به بیماران نحوه حرکت دادن دهان و زبان خود را برای تشکیل کلمات واضح تر به بهبود بیان کمک کند.
حجم صدا: بیماری پارکینسون همچنین می تواند صدایی ملایم و یکنواخت ایجاد کند. گفتار درمانی می تواند به بیماران کمک کند تا بلندتر صحبت کنند و با تنوع بیشتری در زیر صدا صحبت کنند.
تنفس: بیماری پارکینسون می تواند باعث تنفس کم عمق شود که می تواند بر گفتار تأثیر بگذارد. گفتار درمانی می تواند به بیماران کمک کند تا نفس های عمیق تر بکشند و از دیافراگم خود برای حمایت از صدای خود استفاده کنند.
بلع: بیماری پارکینسون همچنین می تواند بر بلع تأثیر بگذارد که می تواند منجر به خفگی و سایر عوارض شود. گفتار درمانی می تواند به بیماران کمک کند تا تکنیک هایی را برای بهبود بلع و کاهش خطر آسپیراسیون بیاموزند.
به طور کلی، گفتار درمانی می تواند به بهبود ارتباطات و کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری پارکینسون کمک کند. همکاری با یک گفتاردرمانگر دارای مجوز که تجربه کار با بیماران پارکینسون را دارد برای ایجاد یک برنامه درمانی شخصی مهم است.
فواید گفتاردرمانی برای بیماری پارکینسون
گفتار درمانی می تواند فواید متعددی برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون داشته باشد. در اینجا برخی از مزایای اصلی آورده شده است:
بهبود ارتباطات: بیماری پارکینسون میتواند بر ماهیچههای مورد استفاده برای گفتار تأثیر بگذارد و صحبت کردن با صدای واضح و بلند را دشوار کند. گفتار درمانی می تواند با پرداختن به مسائلی مانند بیان، حجم صدا و تنفس به بهبود ارتباط کمک کند.
افزایش اعتماد به نفس: همانطور که گفتار واضح تر و قابل درک تر می شود، بیماران ممکن است در موقعیت های اجتماعی اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند. این می تواند منجر به بهبود عزت نفس و کیفیت بهتر زندگی شود.
بلع بهتر: بیماری پارکینسون می تواند بر بلع تأثیر بگذارد که می تواند منجر به خفگی و سایر عوارض شود. گفتار درمانی می تواند به بیماران کمک کند تا تکنیک هایی را برای بهبود بلع و کاهش خطر آسپیراسیون بیاموزند.
کاهش اضطراب: مشکل در صحبت کردن می تواند منبعی برای اضطراب برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون باشد. گفتار درمانی می تواند با ارائه ابزارها و تکنیک هایی برای بهبود مهارت های ارتباطی بیماران، به کاهش اضطراب کمک کند.
بهبود کیفیت زندگی: به طور کلی، گفتار درمانی می تواند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری پارکینسون با رفع مشکلات ارتباطی و کمک به بیماران کمک کند تا اعتماد به نفس و کنترل بیشتری داشته باشند.
مشکلات گفتاری و بلع در بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون می تواند مشکلات متعددی در گفتار و بلع ایجاد کند که می تواند بر توانایی فرد در برقراری ارتباط و غذا خوردن تأثیر بگذارد. در اینجا برخی از مسائل اصلی آمده است:
دیسارتری: بیماری پارکینسون می تواند باعث اختلال در گفتار، صدای یکنواخت و مشکل در تلفظ کلمات شود. این بیماری به نام دیزآرتری شناخته می شود و ناشی از سفتی و ضعف عضلانی است که مشخصه بیماری پارکینسون است.
هیپوفونیا: بیماری پارکینسون همچنین می تواند صدایی نرم و آرام ایجاد کند که به عنوان هیپوفونیا شناخته می شود. این می تواند شنیدن و درک آنچه فرد می گوید را برای دیگران دشوار کند.
افزایش آب دهان: بیماری پارکینسون می تواند باعث تولید بیش از حد بزاق شود که می تواند منجر به ترشح آب دهان شود. این می تواند برای فرد مبتلا به بیماری پارکینسون شرم آور و ناراحت کننده باشد.
مشکلات بلع: بیماری پارکینسون می تواند باعث مشکلات بلع شود که می تواند منجر به خفگی، آسپیراسیون و ذات الریه شود. این به عنوان دیسفاژی شناخته می شود و به دلیل ضعف و سفتی عضلات در گلو و مری ایجاد می شود.
مشکلات گفتاری و بلع می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد. همکاری با یک متخصص مراقبت های بهداشتی، مانند یک آسیب شناس گفتار زبان یا یک متخصص مغز و اعصاب، برای ایجاد یک برنامه درمانی شخصی مهم است. بسته به شدت علائم، درمان ممکن است شامل گفتار درمانی، دارو درمانی و یا جراحی باشد.
بیشتر بخوانید :