گفتاردرمانی بلع در ام اس
دیسفاژی، یا مشکلات بلع، می تواند در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) به دلیل عوامل مختلف مرتبط با تاثیر ام اس بر سیستم عصبی مرکزی رخ دهد. ام اس می تواند بر اعصابی که ماهیچه های درگیر در بلع را کنترل می کنند تأثیر بگذارد و منجر به اختلال در روند طبیعی بلع شود.
دیسفاژی در ام اس می تواند ناشی از عوامل متعددی از جمله ضعف عضلانی، کاهش هماهنگی، کاهش حس در گلو و دهان و اختلال در کنترل عضلات درگیر در بلع باشد. ضایعات مرتبط با ام اس یا آسیب به اعصاب در مغز و نخاع می تواند به این مسائل کمک کند.
علائم اختلال بلع در ام اس می تواند بسته به فرد و شدت بیماری متفاوت باشد. علائم رایج ممکن است شامل مشکل در شروع بلع، احساس چسبیدن غذا یا مایعات در گلو یا قفسه سینه، خفگی یا سرفه در حین یا بعد از بلع، عفونت های تنفسی مکرر، کاهش وزن ناخواسته، و احساس غذا در مسیر اشتباه است.
گفتاردرمانی بلع در بیماران ام اس که در بهترین مرکز گفتاردرمانی شرق تهران ارائه می شود می تواند به بهبود عملکرد بلع و کاهش مشکلات ناشی از آن کمک زیادی بکند.
مشکلات بلع در ام اس
دیسفاژی در ام اس می تواند خطر آسپیراسیون را افزایش دهد، که زمانی رخ می دهد که غذا یا مایعات به جای رفتن از مری به معده وارد راه هوایی می شوند. آسپیراسیون می تواند منجر به مشکلات تنفسی مانند ذات الریه شود و باید جدی گرفته شود. ارزیابی و مدیریت سریع توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی برای به حداقل رساندن خطر پنومونی آسپیراسیون مهم است.
دیسفاژی می تواند بر توانایی فرد برای مصرف یک رژیم غذایی متعادل و حفظ هیدراتاسیون کافی تأثیر بگذارد. در موارد شدید، ممکن است لازم باشد رژیم غذایی را تغییر دهید، مانند استفاده از مایعات غلیظ یا تغییر بافت غذا، برای کاهش خطر خفگی یا آسپیراسیون و در عین حال اطمینان از تغذیه مناسب و هیدراتاسیون.
گفتاردرمانی بلع در ام اس
گفتار درمانی، به طور خاص بر روی بلع متمرکز شده است، می تواند برای بیماران ام اس که دچار دیسفاژی هستند، مفید باشد. در اینجا برخی از رویکردهای رایج مورد استفاده در بلع گفتار درمانی برای بیماران ام اس آورده شده است:
ارزیابی: یک آسیب شناس گفتار-زبان (SLP) یک ارزیابی جامع برای ارزیابی مشکلات خاص بلع و علل زمینه ای آنها در بیماران ام اس انجام می دهد. این ارزیابی ممکن است شامل مشاهده فرآیند بلع بیمار، انجام آزمایشهای مختلف و احتمالاً استفاده از تکنیکهای تصویربرداری مانند مطالعه اصلاح شده بلع باریم باشد.
تمرینها و تکنیکها: SLP ممکن است تمرینها و تکنیکهای خاصی را برای بهبود عملکرد بلع توصیه کند. این تمرینات می توانند تقویت عضلات درگیر در بلع، بهبود هماهنگی و افزایش کنترل بر فرآیند بلع را هدف قرار دهند. برخی از تمرینات رایج عبارتند از: تمرینات زبان و گلو، مانورهای بلع و تنظیمات وضعیتی.
اصلاحات رژیم غذایی: SLP ممکن است تغییراتی در رژیم غذایی بیمار برای اطمینان از بلع ایمن و کارآمد پیشنهاد دهد. این می تواند شامل تغییر بافت غذا (به عنوان مثال، پوره کردن یا غلیظ کردن مایعات) یا اصلاح قوام رژیم غذایی برای آسان تر کردن بلع و کاهش خطر آسپیراسیون (زمانی که غذا یا مایعات وارد راه هوایی می شود) باشد.
راهبردهای تطبیقی: SLP ممکن است راهبردهای تطبیقی مختلفی را برای بهبود ایمنی و کارایی بلع به بیمار آموزش دهد. این استراتژی ها می تواند شامل تکنیک هایی مانند گرفتن لقمه های کوچکتر، جویدن کامل غذا و حفظ وضعیت مناسب سر در طول وعده های غذایی باشد.
آموزش و مشاوره: SLP نقش حیاتی در آموزش بیمار و مراقبان او در مورد مدیریت دیسفاژی ایفا می کند، از جمله تکنیک هایی برای کاهش خطر آسپیراسیون و علائم مشکلات بلع. آنها همچنین ممکن است راهنمایی هایی در مورد غذاها یا بافت های خاص برای اجتناب از آنها ارائه دهند و توصیه هایی برای حفظ تغذیه و هیدراتاسیون کافی ارائه دهند.
توجه به این نکته مهم است که رویکرد و تکنیک های خاص مورد استفاده در گفتار درمانی بلع ممکن است بسته به نیازهای منحصر به فرد فرد و شدت دیسفاژی آنها متفاوت باشد. همکاری نزدیک با یک آسیب شناس گفتار زبان می تواند به ایجاد یک برنامه درمانی شخصی متناسب با مشکلات خاص بلع بیمار در زمینه تشخیص ام اس کمک کند.
بیشتر بخوانید :
گفتاردرمانی برای کودکان اوتیسم
گفتاردرمانی برای کودکان و بزرگسالان
بهترین سن برای شروع درمان اوتیسم