پارکینسون یک اختلال عصبی پیشرونده است که حرکت را تحت تاثیر قرار می دهد. این زمانی اتفاق می افتد که تولید دوپامین در مغز کاهش می یابد، که مسئول انتقال سیگنال هایی است که حرکت را کنترل می کند.
علائم بیماری پارکینسون شامل لرزش، سفتی و مشکل در تعادل و هماهنگی است. با پیشرفت بیماری، می تواند باعث تغییرات شناختی و رفتاری مانند افسردگی، اضطراب و زوال عقل نیز شود. در حالی که هیچ درمانی قطعی برای آن وجود ندارد، درمان هایی برای مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی وجود دارد.
علائم پارکینسون
علائم می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و همه آنها را تجربه نمی کنند. علائم اولیه بیماری عبارتند از:
- لرزش: لرزش غیر ارادی اندام ها، معمولاً در حالت استراحت.
- سفتی: سفتی یا انعطاف ناپذیری اندام ها و تنه.
- برادی کینزی: کندی حرکت، که می‌تواند کارهای ساده را دشوار و وقت‌گیر کند.
- بی ثباتی وضعیتی: مشکل در تعادل و هماهنگی که می تواند منجر به زمین خوردن شود.
سایر علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
- از دست دادن بویایی
- اختلالات خواب
- یبوست
- افسردگی و اضطراب
- تغییرات شناختی، مانند از دست دادن حافظه و مشکل در حل مسئله
دلایل بیماری پارکینسون
بیماری پارکینسون ناشی از کاهش تولید دوپامین در مغز است که مسئول انتقال سیگنال هایی است که حرکت را کنترل می کند. دلیل این کاهش در تولید دوپامین به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که به انحطاط نورون های خاصی در مغز مربوط می شود.
علت دقیق این بیماری مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که این بیماری به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود.
تحقیقات نشان داده است که یک جزء ژنتیکی در بیماری پارکینسون وجود دارد، زیرا جهش در ژن‌های خاصی با ایجاد این بیماری مرتبط است. با این حال، تنها درصد کمی از موارد ناشی از عوامل ژنتیکی است.
عوامل محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سموم، آسیب های سر و عفونت های ویروسی نیز با افزایش خطر ابتلا به این بیماری مرتبط هستند.
روشهای درمان
در حالی که هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، درمان هایی برای مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی وجود دارد. طرح درمان بیماری پارکینسون به علائم فرد و مرحله بیماری بستگی دارد و ممکن است شامل ترکیبی از دارو، تغییر شیوه زندگی و درمان باشد.
دارو: رایج ترین نوع دارویی که برای درمان این بیماری استفاده می شود، لوودوپا است که در مغز به دوپامین تبدیل می شود. سایر داروها مانند آگونیست های دوپامین و مهارکننده های MAO-B نیز می توانند برای مدیریت علائم استفاده شوند.
تغییرات سبک زندگی: ورزش و فیزیوتراپی می تواند به بهبود تحرک و تعادل کمک کند، در حالی که یک رژیم غذایی سالم می تواند به مدیریت یبوست و سایر مشکلات گوارشی کمک کند. کاردرمانی همچنین می تواند به افراد مبتلا به این بیماری کمک کند تا با تغییرات در فعالیت های زندگی روزمره خود سازگار شوند.
جراحی: در برخی موارد، ممکن است جراحی برای مدیریت علائم بیماری پارکینسون توصیه شود. تحریک عمیق مغز (DBS) یک روش جراحی است که شامل کاشت الکترود در مغز برای کمک به تنظیم فعالیت غیر طبیعی مغز است.